sprawiać kłopot

См. также в других словарях:

• sprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprawiaćam, sprawiaća, sprawiaćają, sprawiaćany {{/stl 8}}– sprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprawiaćwię, sprawiaćwi, sprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… …   Słownik języka polskiego

• ambarasować — ndk IV, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsujesz, ambarasowaćsuj, ambarasowaćował, ambarasowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot, przysparzać trudności, zmartwień, wprawiać w zakłopotanie, niepokoić» Ambarasować kogoś czymś. Ambarasujące słowa,… …   Słownik języka polskiego

• turbować — ndk IV, turbowaćbuję, turbowaćbujesz, turbowaćbuj, turbowaćował, turbowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot; martwić, niepokoić kogoś» turbować się przestarz. «troszczyć się o coś, martwić się, trapić się czymś; niepokoić się» …   Słownik języka polskiego

• zawadzić — dk VIa, zawadzićdzę, zawadzićdzisz, zawadzićwadź, zawadzićdził zawadzać ndk I, zawadzićam, zawadzićasz, zawadzićają, zawadzićaj, zawadzićał 1. «potrącić coś, zaczepić (czymś) o coś» Zawadzić o krzesło. Zawadzić nogą o kamień. 2. częściej ndk «być …   Słownik języka polskiego

• ambarasować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsuje, ambarasowaćany {{/stl 8}}– zaambarasować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpędzać w zakłopotanie, sprawiać kłopot, trudności, niepokoić : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niepokoić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. VIIb, niepokoićoję, niepokoićoi, niepokoićkojony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować u kogoś niepokój, niepewność, obawę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ojca niepokoją złe wyniki syna w nauce …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ciężar — 1. Być, stać się dla kogoś ciężarem «sprawiać komuś kłopot, utrudniać komuś coś»: W moim wieku nie powinienem być ciężarem dla rodziców. Gdybym miał studiować, to ewentualnie na studiach wieczorowych, a w porze dziennej pracować. J. J. Balwierz,… …   Słownik frazeologiczny

• ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… …   Słownik języka polskiego

• kłopotać — ndk IX, kłopotaćoczę a. kłopotaćocę, kłopotaćoczesz, kłopotaćocz, kłopotaćotał rzad. «sprawiać komuś kłopot, niepokoić, trapić» Kłopotał kogoś swymi sprawami. kłopotać się «troszczyć się o coś, martwić się, niepokoić, trapić się czymś» O… …   Słownik języka polskiego

• szyja — ż I, DCMs. szyi; lm D. szyj 1. «u człowieka i niektórych zwierząt: część ciała łącząca głowę z tułowiem, wspierająca się na kręgach» Cienka, długa, gruba, krótka, kształtna, smukła szyja. Wygiąć, wyciągać, wyciągnąć, zgiąć szyję. Objąć kogoś za… …   Słownik języka polskiego